Αθήνα 18 Οκτωβρίου 1944
Είναι μία λαμπρή μέρα στα μέσα Οκτωβρίου. Την σκεφτόντουσαν όλοι με γλυκειά αγωνία και κρυφή προσμονή. Η μέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας από τη Γερμανική Κατοχή.
Παρευλάνουν ένστολοι και πολίτες. Είναι όλοι έξω, στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Μικροί μεγάλοι, κανείς δεν έμεινε μέσα στο σπίτι του αυτή τη μέρα.
Βγήκε έξω και ο Γιώργος με την φωτογραφική του μηχανή. Συνήθως φωτογράφιζε τα ταξίδια του, τις εκδρομές του. Σήμερα η θεματολογία του άλλαξε. Φωτογραφίζει την παρέλαση.
Ή μήπως όχι;
Ενα άγημα του πολεμικού ναυτικού παρελαύνοντας, καταλαμβάνει το κέντρο της εικόνας. Διακρίνουμε στο βάθος τα επιβλητικά κτίρια της οδού Πανεπιστημίου. Το κτίριο του Μετοχικού ταμείου Στρατού, σήμερα πολυκατάστημα. Στην δεξιά πλευρά της εικόνας δεσπόζει ένα διερχόμενο, προς στιγμή σταματημένο τραμ. Είναι γεμάτο επιβάτες, όλες οι θέσεις των καθήμενων είναι πιασμένες, και κάποιοι είναι όρθιοι μέχρι και στο τελευταίο σκαλί. Δύο παιδιά, κυριολεκτικά κρέμονται έξω από το τραμ λίγο πάνω από το οδόστρωμα. Παρατηρούν τους ένστολους που παρελαύνουν. Ο φωτογράφος παρατηρεί τα παιδιά.
Ο Γιώργος είναι πολύ έμπειρος φωτογράφος. Φωτογραφίζει πάνω από είκοσι χρόνια. Ξέρει καλά τις μηχανές του και τις απαιτήσεις τους για να βγει μια καθαρή και όχι κουνημένη φωτογραφία.
Εάν η πρόθεσή του ήταν να φωτογραφίσει το άγημα, οι φιγούρες των ναυτικών θα ήταν ευκρινείς, και όχι φλου όπως τώρα. Όμως το βλέμμα του τράβηξε την τελευταία στιγμή το Τραμ και οι επιβάτες του, και εκεί εστίασε τον φακό του.
